Onun sesi duyuldu, ya diğerleri…

“Annecim, nerdesin? Seni göremiyorum… Beni bırakıp gitme…”
“Yavrum… Yavrum enkazın altında kaldı… Karanlıktan korkar o… Daha önce hiç benden ayrı kalmadı ki! Şimdi ne çaresiz, ne yalnız hissediyordur kendisini… Neden sanki ben de onun yanında kalmadım ki!”
Haiti 12 Ocak Salı günü 7 büyüklüğündeki depremle sarsıldığında, yalnız yer değil, yürekler de sarsıldı… Artık asla depremden önceki gibi olmayacak hayatlar…
Yukarıdaki diyaloglar belki tam olarak böyle yaşanmadı… Ama hislerin aşağı yukarı bu olduğuna eminim…
Depremden 2 gün sonra 2 yaşındaki Redjeson Hausteen Claude’un, enkaz altından çıkarıldığında annesini gördüğü andaki fotoğrafı, tüm o ölümün soğuk nefesini çağrıştıran deprem fotoğraflarının arasından umut ışığı gibi parlıyordu televizyonlarda ve gazete sayfalarında…

KAVUŞMA ANI…

Belli ki çok korkmuştu karanlığın altında… Ne olduğunu bile anlamayacak kadar minikti yüreği… Ama o pek çok yaşıtından daha şanslıydı… 2 gün sonra da olsa annesine kavuştu. Kavuşma anı 2 gün sonra Haiti’de ilk kez mutluluk gözyaşlarının akmasına neden oldu.
Anne, çocuğuna ne olduğunu bilmeden geçen o uzuuuuuuuun 2 günün ardından çocuğuna kavuşmanın mutluluğunu yaşarken, bebeği yeniden güvenli kollara kavuşmuş olmaktan dolayı rahatlamıştı.
Bazı yaralanmalar sıcağı sıcağına hissedilmez… Haiti’de de daha yara sıcak… Birçok insan, o yardım çalışmaları için çeşitli ülkelerden gelenler gittiğinde farkına varacak gerçeğin… Acısıyla baş başa kaldığında…
Her şeye sıfırdan başlanacak. Sevdiklerini enkazın altında bırakanlar belki sıfırdan başlamaya değer bir şey bulamayacak hayatında… Ama sevdikleri yanında olanlar kendilerini daha şanslı sayıp yollarına devam edecekler…

10 YIL ÖNCE… 10 YIL SONRA…

Tıpkı 10 yıl önce bizde yaşanan depremin ardından yaşananlar gibi…
Hayat orada durmadı, devam etti…
Ama depremi bizzat yaşayan, sevdiklerinden bu deprem yüzünden ayrı kalanlar, tamamlayamadı hayatlarını… Hep bir şeyler eksik kaldı…
Kimi, yıkıntıların altında kalan fotoğraf albümleri gibi dağıldı gitti… Kimi zor da olsa tutundu hayata, vücutları ve kalpleri yarım olsa da…
Şimdi hayata tutunma ya da dağılma sırası onlarda…
Dünyanın öbür ucundaki bu minik ada ülkesinde…